'' Feest ''
We hebben net gezellig met z’n allen zitten kletsen en maken ons klaar voor het gourmetten. Zoals altijd zet mijn vader de gourmetstellen klaar. Hier heeft hij altijd zijn eigen manieren voor, zoals bijvoorbeeld het goed vastmaken van de snoeren zodat er geen ongelukken gebeuren. Mijn zussen en mijn moeder zijn bezig in de keuken en ik wil ook mijn steentje bijdragen.
Ik voel de onrust in mijn lijf en hoofd ontstaan...
Ik wil helpen maar ik word gek in de keuken dat iedereen wat doet en ik niet weet wat ik kan doen. Mijn vader is rustig bij de tafel bezig en ik besluit de tafel vast te gaan dekken. Ik zet de borden neer en zoek het bestek bij elkaar. Eenmaal bij de glazen aangekomen, moet ik weten waar iedereen gaat zitten anders zet ik de glazen bij de verkeerde plek. Het moet wel goed. Dus ik vraag de rest waar iedereen gaat zitten. Iedereen is druk en niemand reageert. Dat versterkt de onrust in mijn lijf. Wel vraag ik het nog een keer en dit keer krijg ik wel reactie: ‘maakt niet uit joh, zet maar ergens neer!’. Daar kan ik niets mee en nu kan ik niet verder dus ik raak geïrriteerd en geef nog een keer aan dat ik graag wil weten waar iedereen gaat zitten. Als ik dan nogmaals dezelfde soort reactie krijg, ontplof ik. Ik ren naar een plek waar ik alleen ben en schreeuw nog even dat ik niet meer mee wil eten.
De rest blijft verbijsterd achter, want wat is er aan de hand? Waarom ontploft ze zomaar om niets?
Ik huil en huil en huil, ‘waarom snappen ze mij niet?’. Mijn zus komt naar boven en geeft aan er niets van te snappen, waarom ik niet gewoon naar beneden kom. Als ik aangeef dat ze niet luisteren en me niet begrijpen, geeft ze aan dat ze dat wel doen maar dat het toch niet uitmaakt waar iedereen gaat zitten. De reactie van mijn zus bevestigd dat ze mij niet begrijpen, maar omdat ik al wat van mijn onrust kwijt ben van het huilen geef ik aan dat ik misschien zo wel kom. Mijn zus gaat naar beneden. Ik blijf nog even liggen. Eigenlijk durf ik nu niet meer naar beneden, want ze snappen niet dat ik gehuild heb om niets. Als mijn zus het te lang duurt, komt ze nog een keer. Ze wil graag dat ik kom en zegt dat de rest dat ook graag wil. Ik ga mee naar beneden. Gelukkig begint de rest er niet over…
Het blijft ondanks dat het dit jaar wat rustiger is i.v.m. corona, echt een spannende tijd voor jonge kinderen met sinterklaas. En ook voor oudere kinderen kan het onrust brengen, want er moeten cadeautjes gekocht worden. Soms worden er bijvoorbeeld geen verlanglijstjes ingevuld… Er wordt verwacht dat er uitgebreide maaltijd wordt gekookt of de surprise moet zo mooi mogelijk.
Snap jij soms ook niet waar je dochter zich druk om maakt? Waarom ze soms boos wordt om niets? Roept ze wel vaker dan eens dat jullie haar niet begrijpen? En heeft ze daar eigenlijk gelijk in? Zegt ze ook wel eens dat jullie niet luisteren? En is ze nadat ze boos is geweest ontroostbaar om vervolgens daarna weer te doen alsof er niets gebeurd is? En weet je als ouder echt even niet meer wat te doen?
Neem contact op voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek. Dan kunnen we samen kijken wat ik voor jullie kan betekenen.